از پیش کسی کار کسی نگشاید

شعر در مورد امید

شعر در مورد امید داشتن , شعر در مورد امید , شعر در مورد امید به خدا , شعر در مورد امید به زندگی

با مجموعه شعر در مورد امید داشتن ، اشعاری زیبا در مورد امید به خدا ، زیباترین شعر در مورد امید به زندگی و فردا در سایت  ازهمه جا از همه چیز 1 همراه باشید

اشعار امید

بیا و مرا به روشنایی یک شب شیشه ای پیدا کن .

در آن هنگام که دستانم امید زیستن را

با تمام وجودش می فشارد. و چشمانت که از آغازِ این خواستن با من تلاقی می کند .

من از رنج های بی واهمه می ترسم از اُمیدهای واهی از نگرشِ بین این دو

که کدام یک را باید انتخاب کنم؟

بیا و مرا دعوت کن به روشنایی چشم هایت .

جایی میان بودن و ماندن جایی که تو را پیدا کنم

و به لحظه ای که دوباره از تو آغاز شوم.

“محدثه بلوکی”

⇔⇔⇔⇔

از پیش کسی کار کسی نگشاید

امید ، به کردگار می باید داشت

⇔⇔⇔⇔

به هنگام سختی مشو نا امید

که ابر سیه بارد آب سفید

⇔⇔⇔⇔

من هرگز دست از این روئیا بر نمی دارم

که ما هم روزی تبدیل به یک خانواده واقعی خواهیم شد؛

خانواده ای که در آن همه با هم می خندند،

حرف می زنند و عشق و درک متقابل دارند.

نه با نگاه کردن به گذشته بلکه تنها با امید به آینده

شعر در مورد خانواده

⇔⇔⇔⇔

گویند عارفان هنر و علم کیمیاست

وان مس که گشت همسر این کیمیا طلاست

فرخنده طائری که بدین بال و پر پرد

همدوش مرغ دولت و همعرصهٔ هماست

وقت گذشته را نتوانی خرید باز

مفروش خیره، کاین گهر پاک بی بهاست

گر زنده‌ای و مرده نه‌ای، کار جان گزین

تن پروری چه سود، چو جان تو ناشتاست

تو مردمی و دولت مردم فضیلت است

تنها وظیفهٔ تو همی نیست خواب و خاست

زان راه باز گرد که از رهروان تهی است

زان آدمی بترس که با دیو آشناست

سالک نخواسته است ز گمگشته رهبری

عاقل نکرده است ز دیوانه بازخواست

چون معدنست علم و در آن روح کارگر

پیوند علم و جان سخن کاه و کهرباست

خوشتر شوی بفضل زلعلی که در زمی است

برتر پری بعلم ز مرغی که در هواست

گر لاغری تو، جرم شبان تو نیست هیچ

زیرا که وقت خواب تو در موسم چراست

دانی ملخ چه گفت چو سرما و برف دید:

تا گرم جست و خیز شدم نوبت شتاست

جان را بلند دار که این است برتری

پستی نه از زمین و بلندی نه از سماست

اندر سموم طیبت باد بهار نیست

آن نکهت خوش از نفس خرم صباست

آن را که دیبهٔ هنر و علم در بر است

فرش سرای او چه غم ارزانکه بوریاست

آزاده کس نگفت ترا، تا که خاطرت

گاهی اسیر آز و گهی بستهٔ هواست

مزدور دیو و هیمه‌کش او شدیم از آن

کاین سفله تن گرسنه و در فکرت غذاست

تو دیو بین که پیش رو راه آدمی است

تو آدمی نگر که چو دستیش رهنماست

بیگانه دزد را بکمین میتوان گرفت

نتوان رهید ز آفت دزدی که آشناست

بشناس فرق دوست ز دشمن بچشم عقل

مفتون مشو که در پس هر چهره چهره‌هاست

جمشید ساخت جام جهان‌بین از آنسبب

کگه نبود ازین که جهان جام خودنماست

زنگارهاست در دل آلودگان دهر

هر پاک جامه را نتوان گفت پارساست

ایدل، غرور و حرص زبونی و سفلگی است

ای دیده، راه دیو ز راه خدا جداست

گر فکر برتری کنی و بر پری بشوق

بینی که در کجائی و اندر سرت چهاست

جان شاخه‌ایست، میوهٔ آن علم و فضل و رای

در شاخه‌ای نگر که چه خوشرنگ میوه‌هاست

ای شاخ تازه‌رس که بگلشن دمیده‌ای

آن گلبنی که گل ندهد کمتر از گیاست

اعمی است گر بدیدهٔ معنیش بنگری

آن کو خطا نمود و ندانست کان خطاست

زان گنج شایگان که بکنج قناعت است

مور ضعیف گر چو سلیمان شود رواست

دهقان توئی بمزرع ملک وجود خویش

کار تو همچو غله و ایام آسیاست

سر، بی چراغ عقل گرفتار تیرگی است

تن بی وجود روح، پراکنده چون هباست

همنیروی چنار نگشته است شاخکی

کز هر نسیم، بیدصفت قامتش دوتاست

گر پند تلخ میدهمت، ترشرو مباش

تلخی بیاد آر که خاصیت دواست

در پیش پای بنگر و آنگه گذار پای

در راه چاه و چشم تو همواره در قفاست

چون روشنی رسد ز چراغی که مرده است

چون درد به شود ز طبیبی که مبتلاست

گندم نکاشتیم گه کشت، زان سبب

ما را بجای آرد در انبار، لوبیاست

در آسمان علم، عمل برترین پراست

در کشور وجود، هنر بهترین غناست

میجوی گرچه عزم تو ز اندیشه برتر است

میپوی گرچه راه تو در کام اژدهاست

در پیچ و تابهای ره عشق مقصدیست

در موجهای بحر سعادت سفینه‌هاست

قصر رفیع معرفت و کاخ مردمی

در خاکدان پست جهان برترین بناست

عاقل کسیکه رنجبر دشت آرزو است

خرم کسیکه درده امید روستاست

بازارگان شدستی و کالات هیچ نیست

در حیرتم که نام تو بازارگان چراست

با دانش است فخر، نه با ثروت و عقار

تنها هنر تفاوت انسان و چارپاست

شعر از پروین اعتصامی

شعر در مورد ثروت

⇔⇔⇔⇔

ما به امید عطای تو چنین بی کاریم

کار ما را به امید دگران نگذاری

⇔⇔⇔⇔

دیده ما چو به امید تو دریاست چرا

به تفرج گذری بر لب دریا نکنی

شعر در مورد دریا

⇔⇔⇔⇔

غمناکم و از کوی تو با غم نروم

جز شاد و امیدوار و خرم ندوم

⇔⇔⇔⇔

نیکنامی نباشد، از ره عجب

خنگ آز و هوس همی راندن

روز دعوی، چو طبل بانگ زدن

وقت کوشش، ز کار واماندن

خستگان را ز طعنه، جان خستن

دل خلق خدای رنجاندن

خود سلیمان شدن به ثروت و جاه

دیگران را ز دیو ترساندن

با درافتادگان، ستم کردن

زهر را جای شهد نوشاندن

اندر امید خوشهٔ هوسی

هر کجا خرمنی است، سوزاندن

گمرهان را رفیق ره بودن

سر ز فرمان عقل پیچاندن

عیب پنهان دیگران گفتن

عیب پیدای خویش پوشاندن

بهر یک مشت آرد، بر سر خلق

آسیا چون زمانه گرداندن

گویمت شرط نیکنامی چیست

زانکه این نکته بایدت خواندن

خاری از پای عاجزی کندن

گردی از دامنی بیفشاندن

شعر از پروین اعتصامی

شعر در مورد ثروتمند و فقیر

⇔⇔⇔⇔

سال ۹۷ با تمام ادعاهاش رفیق نیمه راه از آب در اومد امیدوارم

سال ۹۸ مثل اجدادش نارفیق نباشه و با ظهور آقا رفاقت خودش رو ابدی کنه . . .

به امید ظهور آقا ، سال نو مبارک

خداوندا ، نمیدانم چه تقدیری مرا فرموده ای اما

برای دوستان من عطا فرما :

هزار و سیصد و نود و هفت امید

هزار و سیصد و نود و هفت بهروزی

هزار و سیصد و نود و هفت لبخند زیبا

سال نو بر شما و خانواده محترمتان مبارک باد

تبریک عید نوروز

⇔⇔⇔⇔

صبح آمده

برخیز که خورشید تویی

در عالم نا امیدی

امید تویی

در جشن طلوع صبح در باغ وجود

آن گل که

به روی صبح خندید تویی

سلام صبحتون بخیر شادی

سلام صبح بخیر عشقم

⇔⇔⇔⇔

در نومیدی بسی امید است

پایان شب سیه سپید است

منبع : مجموعه شعرهای زیبا در مورد امید به زندگی